Λαμβάνω υπόψιν τους περιορισμούς που τέθηκαν και ξεκινώ, υπενθυμίζοντας ότι τα nineties ήταν πιο επιθετικά από την προηγούμενη δεκαετία. Περισσότερος ρυθμός, ατελείωτα beats, μεγαλύτερος αισθησιασμός, χρήση ουσιών και πάει λέγοντας. Εννοείται πως πάλι έχουν μείνει εκτός τεράστιοι καλλιτέχνες, αλλά έτσι είναι και δεν αλλάζει!
1) KLF - 3 am eternal Παλαβοί μεν, αλλά η μουσική τους ξεχωριστή!
2) Πρέπει να ήταν ίσως το πιο επιδραστικό χορευτικό τραγούδι στη Βρετανία για τα επόμενα χρόνια. Ακόμη και σήμερα χορεύεται με το ίδιο πάθος.
3) Το τραγούδι είναι του 89, αλλά το ύφος είναι καθαρά nineties. Πέραν του πόσο μου άρεσε και τότε, θεωρώ ότι είχε ιδιαίτερη απήχηση στους χορευτικούς κύκλους.
4) Πρέπει να έχω πει την ιστορία εκατοντάδες φορές για το πως έχασα μια εμφάνιση των Chumbawamba ένα Απρίλη στο Liverpool, λίγο πριν κάνουν το μπαμ. Αναρχική κολεκτίβα με απόλυτα πολιτικό στίχο!
5) Αυτοί κι αν ήταν γκρουπάρα! Και είχαν όλο το πακέτο καλή μουσική, στίχο, καλά άλμπουμ, επιτυχία! Θεοί!
6) Δεν θα ασχοληθώ καθόλου με την λαίλαπα των boy bands στα 90s. Ο μόνος λόγος για να θυμάμαι τα παραπάνω συγκροτήματα ήταν αυτό το παλληκάρι!
7) Oi James υπήρξαν τεράστιο όνομα στα 90ς. Στην Ελλάδα ακόμη γίνεται χαμός όταν παίζουν. Κάτι σαν τους Scospions που παίζουν τα ίδια εδώ και σαράντα χρόνια. Κάποια τραγούδια τους όμως σημάδεψαν τη δεκαετία.
8) Πρέπει να ήταν Άνοιξη του 1987 κι ο Koutman βρίσκει τον εαυτό του στο Gatwick, αφήνοντας πίσω την πρώτη και τελευταία επίσκεψη στο Anfield, την Αγγλία έτοιμη να υποδεχτεί τον τρίτο δρόμο του Blair(τρομάρα τους) και μερικούς πολύ καλούς φίλους. Περιμένοντας στο αεροδρόμιο λοιπόν, ακούω μία παρέα Αγγλιδούλες να τραγουδούν αυτό το τραγούδι και να παίζει στο κασετόφωνο που κουβαλούσαν. Ξεχνιούνται τέτοιες στιγμές? Πέρα από το γεγονός ότι μιλάμε για δύο λατρεμένς φωνές.
9) Όταν κυκλοφόρησε αυτό το single ήξερα ότι δεν είχα ξανακούσει κάτι παρόμοιο. Κρίμα που ο Seal δεν έγινε κάτι μεγαλύτερο.
10) Ένα εκπληκτικό άλμπουμ που δεν θυμούνται πολλοί πλέον. Μία γυναικεία φωνή, διαφορετική από τις συνηθισμένες. Εκπληκτική ποπ από τη Σκωτία!
11) Μπορώ να πω ότι αυτή η τάση που ξεκινάει στην Αμερική με γυναίκες κυρίως τραγουδοποιούς, κάποιες στιγμές λειτούργησε λυτρωτικά. Μία από τις σημαντικότερες ήταν η Tori Amos!
12) Πάμε σε κάτι διαφορετικό. Ο τυφώνας της μαύρης μουσικής που κρατά μέχρι τις μέρες, υπερβολικά υπερεκτιμημένος. Ο Dr dre ήταν όμως ξεχωριστός. Στην τελευταία χρονιά της δεκαετίας. Και Snoop έχω λέγετεεεεε...
13) Η φοβερή σκηνή του Bristol και οι πρωτοπόροι Massive Attack!
14) Ο Rickie Martin είχε όλα τα φόντα να μείνει στην κορυφή της ποπ για πολλά χρόνια. Δεν ξέρω τι πήγε στραβά. Χορεύεται άνετα ακόμη και σήμερα!
15) Και αυτοί που αλλάξαν σχεδόν τα πάντα!
1) KLF - 3 am eternal Παλαβοί μεν, αλλά η μουσική τους ξεχωριστή!
2) Πρέπει να ήταν ίσως το πιο επιδραστικό χορευτικό τραγούδι στη Βρετανία για τα επόμενα χρόνια. Ακόμη και σήμερα χορεύεται με το ίδιο πάθος.
3) Το τραγούδι είναι του 89, αλλά το ύφος είναι καθαρά nineties. Πέραν του πόσο μου άρεσε και τότε, θεωρώ ότι είχε ιδιαίτερη απήχηση στους χορευτικούς κύκλους.
4) Πρέπει να έχω πει την ιστορία εκατοντάδες φορές για το πως έχασα μια εμφάνιση των Chumbawamba ένα Απρίλη στο Liverpool, λίγο πριν κάνουν το μπαμ. Αναρχική κολεκτίβα με απόλυτα πολιτικό στίχο!
5) Αυτοί κι αν ήταν γκρουπάρα! Και είχαν όλο το πακέτο καλή μουσική, στίχο, καλά άλμπουμ, επιτυχία! Θεοί!
6) Δεν θα ασχοληθώ καθόλου με την λαίλαπα των boy bands στα 90s. Ο μόνος λόγος για να θυμάμαι τα παραπάνω συγκροτήματα ήταν αυτό το παλληκάρι!
7) Oi James υπήρξαν τεράστιο όνομα στα 90ς. Στην Ελλάδα ακόμη γίνεται χαμός όταν παίζουν. Κάτι σαν τους Scospions που παίζουν τα ίδια εδώ και σαράντα χρόνια. Κάποια τραγούδια τους όμως σημάδεψαν τη δεκαετία.
8) Πρέπει να ήταν Άνοιξη του 1987 κι ο Koutman βρίσκει τον εαυτό του στο Gatwick, αφήνοντας πίσω την πρώτη και τελευταία επίσκεψη στο Anfield, την Αγγλία έτοιμη να υποδεχτεί τον τρίτο δρόμο του Blair(τρομάρα τους) και μερικούς πολύ καλούς φίλους. Περιμένοντας στο αεροδρόμιο λοιπόν, ακούω μία παρέα Αγγλιδούλες να τραγουδούν αυτό το τραγούδι και να παίζει στο κασετόφωνο που κουβαλούσαν. Ξεχνιούνται τέτοιες στιγμές? Πέρα από το γεγονός ότι μιλάμε για δύο λατρεμένς φωνές.
9) Όταν κυκλοφόρησε αυτό το single ήξερα ότι δεν είχα ξανακούσει κάτι παρόμοιο. Κρίμα που ο Seal δεν έγινε κάτι μεγαλύτερο.
10) Ένα εκπληκτικό άλμπουμ που δεν θυμούνται πολλοί πλέον. Μία γυναικεία φωνή, διαφορετική από τις συνηθισμένες. Εκπληκτική ποπ από τη Σκωτία!
11) Μπορώ να πω ότι αυτή η τάση που ξεκινάει στην Αμερική με γυναίκες κυρίως τραγουδοποιούς, κάποιες στιγμές λειτούργησε λυτρωτικά. Μία από τις σημαντικότερες ήταν η Tori Amos!
12) Πάμε σε κάτι διαφορετικό. Ο τυφώνας της μαύρης μουσικής που κρατά μέχρι τις μέρες, υπερβολικά υπερεκτιμημένος. Ο Dr dre ήταν όμως ξεχωριστός. Στην τελευταία χρονιά της δεκαετίας. Και Snoop έχω λέγετεεεεε...
13) Η φοβερή σκηνή του Bristol και οι πρωτοπόροι Massive Attack!
14) Ο Rickie Martin είχε όλα τα φόντα να μείνει στην κορυφή της ποπ για πολλά χρόνια. Δεν ξέρω τι πήγε στραβά. Χορεύεται άνετα ακόμη και σήμερα!
15) Και αυτοί που αλλάξαν σχεδόν τα πάντα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου